در پروسه یا فرآیندِ طلبیدن خداوند، ما چشمان خود را بلند میکنیم و تمرکزِ خود را بر آنچه که واقعاً ماندنی است قرار میدهیم. در این فرآیند، ما میفهمیم که باید او را با تمام دل بطلبیم چون خارج از او هیچ امیدی برای ما وجود ندارد. بله، خارج از او برای من امیدی نیست … برای شما امیدی نیست … برای تو امیدی نیست … برای ازدواجهای ما امیدی نیست … برای خانواده‌های ما امیدی نیست … برای کلیساهای ما امیدی نیست … برای اجتماعی که در آن زندگی میکنیم امیدی نیست … برای دنیایی که در آن زندگی میکنیم خارج از مسیح امیدی نیست.