معمولاً حس نیازمندی و مسکنت است که ما را به طرفِ شکستگی، پشیمانی و توبه رهنمون میکند. کلام خدا نشان میدهد که پسر گمشده کاملاً به مرحلۀ شکستگی و نیازمندی رسیده بود. این پسر خود را در وضعیتی میبیند که مجبور است با وضعیتِ واقعی خود روبرو شود. در این جاست که به خود می‌گوید: «برمیخیزم و نزد پدر ِ خود میروم.» این همان قدم توبه است. و توبه یعنی پشت کردن به راههای خود و بازگشت به سوی خدا.