«در زمانی که در آن دستشویی زندانی بودم، به عنوان یک مسیحی با موضوع بخشش نمی‌توانستم کنار بیایم. من واقعاً خودم را در چالشی بسیار بزرگ می دیدم. یادم میآید که دعای ربانی را بارها و بارها تکرار کردم به این امید که حس بخششی در من ایجاد کند تا بتوانم آن قاتلان را که بیرحمانه در حال کشتن بودند ببخشم. اما هیچ فایده ای نداشت. هر وقت که به آن بخش در دعای ربانی میرسیدم که میگوید: “خطاهای ما را ببخش، چنانکه ما نیز خطاکاران خود را میبخشیم،” مغزم میایستاد و دهانم خشک میشد و اصلاً قادر نبودم این جمله را بر زبان بیاورم.»