کلام خدا به ما میآموزد که خدا در حاکمیتِ خودش، گاهاً اجازه میدهد که این اتفاق، یعنی دوری از مشارکتِ با دیگر ایمانداران، در زندگیِ ما اتفاق بیفتد تا ما را با خودِ خودش تنها کند … تا بیشتر از آنکه بر برکاتِ قابل رؤیتِ او امید ببندیم، در تنهایی هایی که او اجازه داده در زندگیِ ما اتفاق بیفتند، بر خودِ او و حضورِ غیرِ قابلِ رؤیتِ او امید ببندیم. امروز این سِیر را در این دو مزمور ۴۲ و ۴۳ خواهیم دید.