ما نیاز داریم در حضور محبوب آسمانی‌مان بنشینیم تا از آفتاب سوزندهٔ این زندگی ـ در سایهٔ او ـ نشاط و تازگی بیابیم. در غیر این صورت، این فرصت را نخواهیم داشت تا از میوه و خوراکی که او برای ما تدارک دیده است لذت ببریم. باید به خودمان یادآوری کنیم که اوقاتی هست که ما باید خودمان را مجبور کنیم که باز ایستیم و در سایهٔ او بنشینیم.