در بحرانها و آشفتگیها، خدا در حاکمیتِ مطلقِ خودش این تکیهگاهها و بنیانهای کاذب را به لرزه در می‌آورد تا نشان دهد که خودِ او آن یکتا تکیه گاه و صخرهٔ حقیقی است که باید بر او بنا کرد … و هر بنیاد دیگری جز او، شن و ماسهای است کاذب و فرو رونده. او در بحرانها نقشۀ عظیم، بزرگی، عظمت، و کفایت خودش را در برابر چشمان ما انسانها به صورتی منحصر به فرد به نمایش میگذارد.